ریشه واژه بوسه را بشناسیم

بوسه

بوسه را می‌شناسیم. واژه‌ای دست و دل‌باز برای انتقال عاطفه، قدردانی، شهوت  یا هیجان. در این یاددار کوتاه با اصل و نسبش هم آشنا شویم.

خوانش این یاددار یک دقیقه از زمان شما را می‎گیرد.

َبوسه: اسم مرکب  از: بوس + ه (پسوند سازنده اسم) از مصدر بوسیدن در زبان پهلوی Būsītan واژه‌ای نام‌آوا است. یعنی نامش برگرفته از صدایش است. فشار دو لب بر همدیگر و باز شدنش آوایی شبیه واژه ماچ یا بوسه می‌سازد. بوسی‌تن بعدها بوسی‌دن شده و حرفت جایش را به حرف دال داده. محکم است که بوسه از ریشه «بساویدن» به معنی لمس کردن باشد. در جریان باشید  این نام‌آوا را ما به جهان زبان هدیه داده باشیم. یعنی بوسه از زبان پارسی به دنیا معرفی شده و معنی بوسه در تمام زبان‌ها با زبان پارسی‌اش هم‌ریشه است.

دیدگاه ها

    1. نویسنده
      پست
  1. رادمهر جوهی

    بوسه را هم شناختم.عالی
    می گفت تنها دزدیِ که اگر دزدش قصاص بشه بازم خوش به حالشِ.
    دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی است
    که اگر باز ستانند دو چندان گردد

    1. نویسنده
      پست
    1. نویسنده
      پست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *