بوسه را می‌شناسیم. واژه‌ای دست و دل‌باز برای انتقال عاطفه، قدردانی، شهوت یا هیجان. در این یاددار کوتاه با اصل و نسبش هم آشنا شویم.
خوانش این یاددار یک دقیقه از زمان شما را میگیرد.
َبوسه: اسم مرکب از: بوس + ه (پسوند سازنده اسم) از مصدر بوسیدن در زبان پهلوی Būsītan واژه‌ای نام‌آوا است. یعنی نامش برگرفته از صدایش است. فشار دو لب بر همدیگر و باز شدنش آوایی شبیه واژه ماچ یا بوسه می‌سازد. بوسی‌تن بعدها بوسیدن شده و حرفت جایش را به حرف دال داده. محکم است که بوسه از ریشه «بساویدن» به معنی لمس کردن باشد. در جریان باشید این نام‌آوا را ما به جهان زبان هدیه داده باشیم. یعنی بوسه از زبان پارسی به دنیا معرفی شده و معنی بوسه در تمام زبان‌ها با زبان پارسی‌اش هم‌ریشه است.
دیدگاه‌ها
چه زیبا نوشتی و چه ماجرای قشنگی داره ممنون آن‌ها جان 🙂
نویسنده
جهان جهان درود
بوسه را هم شناختم.عالی
می گفت تنها دزدیِ که اگر دزدش قصاص بشه بازم خوش به حالشِ.
دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی است
که اگر باز ستانند دو چندان گردد
سپاس 🌷🌷
نویسنده
درود
سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه من///اگر ادا نکنی قرض دار من باشی
نویسنده
درود
مگه میشه چیزی بنویسین و بد باشه.
همیشهلذت میبریم.
عـــــــــــــــــالـــــــــــــــــــــــــــــی
خدایادلدادگان رو به هم برسون تا روزه ی دوری رو با بوسه افطار کنن 🙏🏻😍
خوشحالم خواندم و یادگرفتم شیرین بود به شیرینی بوسه
دلبرا یک #بوسه دادی این همه نازت ز چیست
گر پشیمان گشته ای گو تا در جایش نهم
.
.
#بوسه #واژه #آن_ها #مارال_دوستی
بوسه مگر چیست؟ فشار دو لب ! این که گنه نیست – چه روز و چه شب!
مثل همیشه لذت بریدم.💋❤
به به شدیم از معرفیش
شناختش بوسه ای بود به اگاهیمان
😘😍❤️🙏
شناختش بوسه زد به اگاهیمان
سپاس ودرود❤️😍😘