«خواندن این یاددار یک دقیقه زمان می‌گیرد»
با «مسجد، مسگداء، مزکدا و مزگت» آشنا شویم. پیشک از این همه دوری پوزش. در درگاهی آن‌ها گفته بودم که از «مسجد» گپ می‌زنم. در این کشف واژه برای شما از ریشه‌ی این کلمه خواهم نوشت (نبشت).
وقت (وخت) شما را نگیرم. در پارسی باستان مزکد از مزاکده گرفته شد تا برابر با خانه‌ی بزرگ و بلند باشد. مزکد خود مزگت بوده که مزگت‌ها نسبت به خانه‌های دیگر بام بلندتر و گنبدی شکلی داشته‌اند.
حالا برویم سراغ برابر مسجد. هم‌حال مز در مزکد یا مزگت همان خدا و کد یا گت برابر خانه است.
در هخامنشی به مزکدا به مَسْگداء گفته و کم‌کم یه زبان عربی فرستاده شده. پس «مسجد» عربی شده‌ی مسگدا و مزکدا و مزگت است. خوش خواهد بود که بدانید در کردی، گیلکی، مازندرانی و … هم‌چنان واژه مزگت وجود دارد. در انگلیسی نیز Mosque ریشه در مَزگِت دارد.
شما هم فکر می‌کنید «مسجد» کلمه‌ی عربی است؟ نه! نیست.
با آن‌ها تاریخ را به امروز بیاورید.
