پیتزا خوراکی با ریشه‌ای پارسی است

پزا

خوانش این کشف کلمه دو دقیقه از زمان شما را پیش خرید می‌کند.

ریشه واژه «پیتزا» را بسیاری در ایتالیا می‌دانند. آیا این واژه ایتالیایی است؟ پارسی زبان گران‌مایه آگاه باش که این واژه را ما به اشتهای دنیا وام داده‌ایم.

من مارال دوستی شما را در این امرداد زیبا به یک سفر زیبا فرا می‌خوانم. تا با هم این واژه را بررسی کنیم. به‌درستی که آن‌ها (واژه‌ها) جاندارانی هستند به نام کلمه.

پزا: در پارسی باستان[ پ َ ] صفت فاعلی دائمی از پزیدن. که زود پزد. آنچه که در حرارت کم پخته شود.

پزیدن: (páz-īdán) (پز/ پزید) ← پُختن

پزیدن یا پختن را در زبان پارسی پهلوی پَچیتن (pačītan) می‌گفتند.
«پزا» از ریشه پزیدن خوراکی پارسی و شگرد سربازهای ساسانی بوده است. آن‌ها این خوراک را با نان، پنیر و خرما روی سپرهای جنگی‌شان می‌پختند. تا در جنگ‌های بی‌شمارشان به درایت و هوش شهره شوند.
گمان می‌رود این خوراک آسان‌پز هنگام جنگ ایران و یونان به ایشان و سپس از یونانیان به اروپا شناسانده شده و هر کشوری مزه دلخواه خود را به پزا آمیخته است. پزای پارسی در سفر به اروپا با واک «ای» ترکیب شده و پیزا را ساخته است. که هم‌چنان با همه گردش‌ها pizza و پزا شبیه هستند.
دور نیست که غذا عربی شده پزا باشد. با این خرد که پزا به سرزمین عرب سفر کرده و به دلیل نداشتن پ در زبان عربی غذا شده و سپس به زبان پارسی آمده و جا خوش کرده باشد. فراموش نکنید شهر پیزا از ریشه «پارس» به چم بخش و تکه‌ای از زمین است. اما «پزا» از ریشه «پزیدن» می‌آید. گونه‌های پیتزا را این‌جا بخوانید.

دیدگاه ها

  1. مریم

    سلام مارال عزیزم
    مطلب جالبی بود ،ممنون که به اشتراک گذاشتید . اما
    سوالی که پیش میاد برام اینه که(البته جسارت نمیکنم و نمیخوام موجبات ناراحتی شما را فراهم کنم) ،اینها حدس و گمان خود شماست ؟ یا به اثبات رسیده ؟

    1. نویسنده
      پست
      مارال دوستی

      سلام. احترام. آن‌چه در درگاهی آن‌ها منتشر می‌شود، بر آمده از پژوهش است. و حدس و گمان نیست. چیزی شبیه کشف یا یادآوری. اما هیچ دور نیست که ده سال آینده به کشف جدیدتری برسیم.
      از مهر شما سپاس

  2. رادمهر جوهی

    درود
    Publish or perish
    مثال واقعیش شماییدالبته مانا وماندگار.
    انتشار تحقیق و دانسته هاتون مستند، کار زیبا و قابل
    تقدیرِ.
    پایدار باشید مهربانو

    1. نویسنده
      پست
  3. فرهادخرسخان

    در میان میلیون ها ایرانی مرده از دیدن زندگی توی قلمت شکر خدا رو بجا میارم. به امید روزی که فرهنگی درست در بین خودمون به وسیله خودمون به عشق خودمون بسازیم

    1. نویسنده
      پست
  4. علی

    درود
    خواهشمندم دست کم دیدگاه چند زبانشناس و یا گواهی و منابعی از نوشته ها ارایه بفرمایید، چون این نوشتارها دست به دست در نت پخش خواهد شد.

    1. نویسنده
      پست
  5. مهدی امیری

    خیلی سپاسگذارم از مطلبی که در مورد پیتزا بود البته سوالی توی ذهنمه که در نگارش خود پیتزا در خود ایتالیا حرف ت وجود نداره گاهی .و در زبان فارسی گویا برای راحتتر تلفظ شدن اضافه میشه مثل کلمه لاتزیو که در ایتالیا حرف ت در کلمه نیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *